Lacrimas Profundere „Antiadore” (2013)

Lacrimas Profundere
Antiadore
(2013)
1. My Release in Pain
2. Antiadore
3. What I’m Not
4. All for Nothing
5. Dead to Me
6. Abandon
7. Still in Need
8. Deny for Now
9. Head Held High
10. My Chest
11. Remembrance Song
12. A Sigh
13. Words*
14. Doomed and Unarmed*
15. A New Scar**
* w wersji digipak
** iTunes exclusive

Do poprzedniego albumu Niemców z Lacrimas Profundere („The Grandiose Nowhere”), mówiąc oględnie, nie zapałałem gorącym uczuciem. Mimo, iż miał on kilka swoich lepszych momentów, jako całość rozczarowywał, przynosząc nieciekawe kompozycje, nudne aranżacje i taką sobie produkcję. Albo panowie przeczytali moją recenzję i wzięli ją sobie do serca (hje, hje), albo zwyczajnie sami przesłuchali swoje dzieło z odpowiednią dawką autokrytycyzmu, bo to, że doszli do pewnych wniosków i postanowili coś z tym zrobić, słyszalne na „Antiadore” jest całkiem wyraźnie.

HIM „Tears On Tape” (2013)

HIM
Tears On Tape
(2013)
1. Unleash The Red
2. All Lips Go Blue
3. Love Without Tears
4. I Will Be The End Of You
5. Tears On Tape
6. Into The Night
7. Hearts At War
8. Trapped In Autumn
9. No Love
10. Drawn & Quartered
11. Lucifer’s Chorale
12. W.L.S.T.D. (When Love Starts To Die)
13. Kiss The Void

Ponad trzy lata po wydaniu „Screamworks” panowie z HIM nareszcie dostarczyli światu swój nowy krążek. Mając po drodze problemy natury różnorakiej (chłodne przyjęcie poprzedniego albumu, chorobę perkusisty i wyprowadzkę spod mecenatu Sire/Warnera), Finowie nie dali za wygraną. Nie związani żadnym kontraktem ani terminami, spokojnie dłubali przy nowych kompozycjach i bez wsparcia żadnej wytwórni zabukowali studio nagraniowe, wzywając na pomoc starych znajomych (wypróbowany duet Hiilesmaa/Palmer). Takie podejście wydawało się jak najbardziej pozytywne – panowie mogli skupić się na swojej robocie i zrobić to stuprocentowo według własnych założeń. Przyznaję, że po cichu liczyłem, iż dłuższa przerwa i zmiany wokół zespołu (choć na szczęście nie w nim) sprawią, że HIM zaliczą niejako nowe otwarcie. Niestety, jak zwykle oczekiwania swoje, rzeczywistość swoje. Ville Valo sprawia wrażenie Piotrusia Pana, który uparcie nie chce dorosnąć, przy okazji nie pozwalając dojrzeć muzyce HIM.